(Studium Doktoranckie Historii Nauki i Kultury przy Instytucie Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk; praca zaliczeniowa napisana u P. Prof. T. Kulak w roku bodaj w 2012) Sądzę, że zauważając jakieś wydarzenie historyczne, kulturowe lub społeczne nie można pokusić się o jego zrozumienie, nawet jeśli osadzi się je w ścisłym związku z duchem epoki, przywołując wyłącznie bezpośredni kontekst, w jakim zaistniało. Owszem, jest to bardzo istotne, nieodzowne wręcz, ale zapewne trzeba czegoś więcej. Kontekstu – ale szerokiego, odległego, nawet wykraczającego poza ramy momentu historycznego, by przyjrzeć się symbolice, metaforom, sposobom konstruowania wizji świata, który pojawia się w różnych konfiguracjach społeczno-kulturowych na

(Tekst napisany w trakcie studiów i badań na Antropologii Kulturowej we Wrocławiu, w 2004 r. Rodzaj referatu przytacza badania nad ówczesną religijnością Polaków i ma walor już historyczny… Wiele od tego czasu uległo zmianie, niekoniecznie w przewidywanych kierunkach – toteż tekst może być traktowany jako ciekawostka). Wielu badaczy, szczególnie socjologowie religii i religioznawcy, uważa, że w procesie przemian w Polsce po 1989 r. swoiste miejsce zajmuje religia „zarówno ze względu na jej aspekt instytucjonalny (…), jak też ze względu na religijność – społeczny wyraz stosunku do sacrum, wyrażanego przez grupy i jednostki”1. Sprawą jasną jest, że w Polsce wyznaniem dominującym

Wszyscy znamy kłopoty, jakie sprawiają nam dzieci, nieustannie zadając setki pytań, które wydają się tak naiwne, a odpowiedzi nań tak oczywiste… A przecież dziecięce pytania mają jedną niebagatelna zaletę – są „świeże”, nie uwarunkowane, a gdy potrafimy z uwagą przyjrzeć im się bliżej, zamiast wzruszać ramionami, mogą okazać się niezwykle twórcze, albowiem stawiają nieraz rzecz na głowie, a w miejsce rzekomej oczywistości – znaki zapytania pozwalające na osiągnięcie dystansu. Kto zatem chce badać cokolwiek, co go otacza, tzw. rzeczywistość, ten nie powinien kpić z dziecięcych pytań; dziecko i badacza jedno wszak powinno łączyć: kwestionowanie, zdawałoby się – niekwestionowalnych oczywistości. Zadajmy

(Tekścik zamieszczony na stronie racjonalista.pl, powstały przed studiami antropologicznymi i napisaniem pracy dyplomowej, która stała się kanwą dla książki o New Age i transformacji świadomości. Ale nakreśla w skrócie podstawowe idee Nowej Ery, może zatem okazać się przydatny) New Age jest faktem, czy chcemy tego czy nie. W USA i Europie Zachodniej wiele elementów tego zjawiska przenika rozmaite sfery życia. „Sprzysiężenie Wodnika” przejawia się na tysiące sposobów, nie jest łatwe to uchwycenia i opisania. Czerpie inspiracje z wielu tradycji, a z powodu wielości odniesień NA jest generalnie oceniany jako eklektyczny, synkretyczny, filozoficznie niespójny. Ale może to tylko pozory… Zawsze, kiedy

Tekst poniższy jest fragmentem większej całości, książki wydanej na podstawie pracy napisanej w ramach studiów – Etnologia i Antropologia Kulturowa U. Wroc.: Joanna Żak-Bucholc, Przemienić świat i siebie. New Age i transformacja świadomości w „Nie z tej Ziemi” i „Czwartym Wymiarze”, Wrocław 2007. Podsumowanie Rzeczywiście, nie jest łatwo pisać o New Age, co już niejeden badacz i publicysta zauważył. Moja propozycja zasadzała się na tym, by tematy new age’owe traktować, by tak rzec – koncentrycznie, skupiając się nad jednym zagadnieniem i obudowując go szerokim kontekstem, przy jednoczesnym trzymaniu się źródeł – wtedy, jak sądzę, ujawni się więcej sensów zawartych w

Rozdział V. Postulat transformacji świadomości w „Nie z tej Ziemi” i „Czwartym Wymiarze” Tekst poniższy jest fragmentem większej całości, książki wydanej na podstawie pracy napisanej w ramach studiów – Etnologia i Antropologia Kulturowa U. Wroc.: Joanna Żak-Bucholc, Przemienić świat i siebie. New Age i transformacja świadomości w „Nie z tej Ziemi” i „Czwartym Wymiarze”, Wrocław 2007. Droga, podróż, przestrzeń „<Droga> – jeden z fundamentalnych składników mitycznych wizji świata – stanowi także konstytutywny element systemów religijnych i filozoficznych, które czynią z niej sposób życia, technikę samodoskonalenia i rozwoju wewnętrznego”1. Doprawdy, nie mogłabym zaproponować lepszego otwarcia niniejszego rozdziału, niż ten cytat.  Z