Recenzja:
Dusza Góry to powieść o świecie utraconego piękna i harmonii, codziennego obcowania z bogami, cudownymi mocami i niezwykłymi opowieściami. Autorka zabiera Czytelnika w magiczną podróż pełną słońca, błękitu morza, górskich szczytów, zapachu cedrów, ale przede wszystkim mitów i symboli, do rzeczywistości, w której swoje korzenie mają powszechnie znane mity greckie, wciąż silnie zakorzenione w naszej kulturze. Ten świat kiedyś istniał, stworzyli go Minojczycy, a później został zapomniany, mimo że jego ślady do dziś odnajdujemy na wyspach greckich, a przede wszystkim na Krecie, licznie odwiedzanej przez turystów. Pisząc historię Lorein i Arawana, autorka oddaje hołd tej prastarej pierwszej cywilizacji europejskiej. Zadaje przy tym ważne pytanie: jak potoczyłyby się dzieje naszej cywilizacji, gdyby przypadek nie odebrał Minojczykom szansy na współtworzenie losów świata? Inne równie istotne pytania, wciąż aktualne dla każdego z nas – o przeznaczenie i ślepy traf, wybór i konieczność, znajdzie Czytelnik na kartach tej ujmującej historii, której nikt, jak dotąd, w literaturze nie opowiedział.
„Jest w tej książce tęsknota za przeszłością, magia i miłość. Autorka wiedzie czytelnika w bardzo dalekie czasy, bo akcja toczy się w kulturze minojskiej. Powieść opisuje historię Lorein i Arawana, ale i dzieje ludu zamieszkującego wyspę Kerminna ……, . To nie tylko opowieść o miłości. Autorka bardzo umiejętnie i interesująco wciąga czytelnika w tamten świat – poznajemy wierzenia i kulturę, a przede wszystkim życie codzienne i mentalność ludu, który zostawił po sobie tyle pięknych śladów. I, jak oni, usiłujemy sobie odpowiedzieć na pytanie: co tak naprawdę znaczy przeznaczenie? Co nas wiedzie przez życie: wybór czy konieczność? Czasy się zmieniły, lecz pytania pozostały te same. Polecam tę książkę Waszej uwadze, bo w powodzi pozycji na rynku wydawniczym może Wam umknąć, a szkoda by było. Autorka dysponuje ogromną wiedzą na temat epoki, którą opisuje i umie sprawić, by czytelnik tę wiedzę sobie przyswoił, a,zamykając książkę, poczuł tęsknotę za światem, który przeminął.”
(M.J.Kursa)
http://www.atut.ig.pl/?696,dusza-gory